Confetti of koers? Een frisse blik op HR in transitie
Door een innovatie-professional die per ongeluk verliefd werd op het HR-vak
Toen ik drie jaar geleden vanuit een innovatierol aanhaakte op het vakgebied HR, dacht ik: "Leuk, hier gaan we mensen empoweren, slimmer werken, innovatie aanjagen!" Inmiddels weet ik dat HR een vak is vol toewijding, mensenkennis, en... containerbegrippen.
We voelen de pijn, maar wat doen we ermee?
Werkgeluk. Werkdruk. Wendbaarheid. Duurzame inzetbaarheid. Allemaal belangrijke thema’s, zonder twijfel. Maar na tientallen sessies, projecten en inspiratieslides bleef ik mezelf één vraag stellen: Wat willen we nou concreet anders zien in gedrag?
Want dát is wat me opvalt: HR weet vaak wel waar het pijn doet: “mensen vallen om”, “het werk is te zwaar”, “de jonge generatie haakt af”, maar zelden wordt dat doorvertaald naar duidelijke gedragsambities. Welke keuzes verwachten we van medewerkers? Hoe ziet “wendbaar zijn” eruit op maandagochtend om 10:00 uur in een wijkteam met onderbezetting?
Een mooie missie zonder menselijke maat
Nog een niveau hoger blijft het stil. De organisatiestrategie zegt: “We moeten meer patiënten helpen met minder mensen.” Oké. Maar hoe helpt dat vitaliteitsprogramma, die training persoonlijk leiderschap of die inspirerende week van het werkgeluk daar echt aan mee?
Confetti strooien terwijl het huis in brand staat
Te vaak voelt HR voor mij als een afdeling die vooral bezig is met het hooghouden van de sfeer, terwijl er dieperliggende problemen om aandacht vragen. Begrijp me niet verkeerd, aandacht voor mensen, vieren van successen, een gezonde cultuur: cruciaal. Maar het mag geen confetti zijn die we in de lucht gooien om de rook te maskeren.
Van abstracte ambities naar concreet gedrag
Wat mij helpt, als innovatie-nerd van oorsprong, is een simpele benadering:
- Welk probleem willen we oplossen?
- Welk gedrag hoort daarbij?
- Welke ondersteuning (tools, processen, kaders) is nodig om dat gedrag logisch en haalbaar te maken?
Dus niet: “We willen de werkdruk verlagen.”
Maar: “We willen dat medewerkers maximaal 20% van hun tijd kwijt zijn aan administratie, en dat ze sneller hulp vragen als ze vastlopen.”
Of: “We willen meer werkgeluk.”
Maar: “We willen dat teams minimaal elke twee weken reflecteren op wat energie geeft en dat ze dat zelf vertalen naar hun werkproces.”
Durf te kiezen. Durf te concretiseren
Het is spannend om zo concreet te worden. Want het vraagt keuzes. En het laat ook zien wat je nog níet weet. Maar als we dat niet durven, blijft HR een inspirerende afdeling zonder impact.
Dus mijn oproep aan de HR-wereld waar ik inmiddels met liefde in werk: durf het containerbegrip open te breken. Leg de link naar de échte koers. En vertaal het naar gedrag. Niet als spreadsheet, maar als verhaal dat mensen herkennen. Geen confetti, maar kompas.
Start vrijblijvend jouw avontuur
